مزاج ها (ادامه مطلب)

اگر به دقت بنگریم ،مشاهده می کنیم در میان اطرافیان ما تفاوت های بسیاری به چشم می خورد؛برخی خوش خوراک و خوش اشتها و برخی کم خوراک و بد غذا ، گروهی تند و پر انرژی و گروهی کند و کم انرژی ،عده ای بی مهابا می توانند نیم کیلو خیار رابخورند و عده ای به محض خوردن یک عدد خیار دل درد می گیرند،یک نفر پوست خشک دارد و دیگری پوستی مرطوب ، بعضی قدرت حافظه ی بالایی دارند و بعضی دیگر مرتبا مطالب را فراموش می کنند.

علت این همه تفاوت را باید در مبحث علم مزاج شناسی جستجو نمود ؛ مبحثی که در طب سنتی و اسلامی ما جایگاه والایی داشته ؛ ولی در طب کلاسیک از آن خبری نیست. مثلا در طب کلاسیک برای بیماری های روحی و روانی مانند افسردگی صرفا چند داروی شیمیایی تجویز می کنند؛ که نه تنها مشکل را به طور اساسی بر طرف نمی کند بلکه موجب اعتیاد و وابستگی فرد به داروها می گردد.اما در طب سنتی بیمار را بر اساس مزاج او درمان می نمودند. از تاثیر ارکان چهارگانه بر هم (به ترتیب زیر) مزاج های مختلف ایجاد می شوند:

1-گرم و خشک

با نام صفرا شناخته می شود و فرد دارای این مزاج را، صفراوی می گویند.

2- گرم و تر

با نام دم(خون)شناخته می شود و فرد دارای این مزاج را، دموی می گویند.

3- سرد و خشک

بانام سودا شناخته می شود و فرد دارای این مزاج را، سوداوی می گویند.

4- سرد و تر

با نام بلغم شناخته می شود و فرد دارای این مزاج رابلغمی می گویند.

نکته مهم:

گیاهانی که خوردن آنها موجب ایجاد گرمی در بدن می شوند را،گیاهان گرم و تر می نامیم.

گیاهانی که خوردن و حتی لمس آنها موجب ایجاد گرمی شدید و تشنگی فوری شده و تکرار مصرف آنها ایجاد خارش سوزش در تن می نماید، راگرم و خشک می نامیم.

گیاهانی که خوردن آنها موجب دفع حرارت بدن شده و تشنگی را فرو می نشانند و تکرار مصرف آنها باعث کاهش انرژی می گرددرا، سرد و تر نام گذاری می نماییم.