مشاهیر

زیبایی در سخن گفتن باید از آغاز تولد سر لوحه زندگی تمام بشریت قرار گیرد.

باباطاهر و دوبیتی های دوست داشتنی

۴۷۴ بازديد
تن  محنت  کشی  دیرم  خدایا
دل  حسرت کشی دیرم  خدایا 
زشوق  مِکن  و   داغ    غریبی
به  سینه  آتشی  دیرم   خدایا
   

توپ طلای 2018 آسیا

۴۹۹ بازديد

بیرانوند و جهانبخش نامزد توپ طلا آسیا ۲۰۱۸

علیرضا بیرانوند

تیتان اسپورت چین فهرست ۲۴ نفره بهترین بازیکن سال ۲۰۱۸ در قاره آسیا را علام کرد.

به گزارش ایسنا به نقل از فاکس اسپورت، نشریه تیتان اسپورت چین چند سالی است که تلاش کرده با الگو برداری از کار فرانس فوتبال فرانسه در دادن توپ طلا، در فوتبال آسیا نیز با کمک روزنامه‌نگارها و خبرنگاران ورزشی بهترین بازیکن سال فوتبال آسیا را انتخاب کند.

بر این اساس، فهرست اولیه ۲۴ نفره سال ۲۰۱۸ که با نظر تیم کارشناسی تهیه شده، منتشر شد که در آن نام علیرضا بیرانوند دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایران و پرسپولیس و علیرضا جهانبخش هافبک تیم ملی فوتبال ایران و برایتون دیده می‌شود.

بهترین بازیکن سال ۲۰۱۸ در هفته پایانی این سال اعلام و توپ طلا را به دست خواهد آورد.

البته نفرات شاخصی چون بغداد بونجاح، سون هیونگ مین، آرون موی و تاکاشی اینوی در این فهرست حضور دارند.

سون هیونگ مین برنده سه دوره این جایزه بوده‌ است تا در این زمینه رکورددار باشد.(به نقل از ایسنا).

فردوسی حماسه سرا و شعر پایانی

۵۰۸ بازديد
چو بگذشت سال از برم شست و پنج 
فزون   کردم   اندیشه   درد   و     رنج 
بتاریخ       شاهان      نیاز         آمدم 
بپیشش    اختر      دیرساز        آمدم 
بزرگان     و      بادانش           آزادگان 
نبشتند    یکسر      همه         رایگان 
نشسته   نظاره    من     از    دورشان 
تو   گفتی   بدم    پیش      مزدورشان 
جز   احسنت   ازیشان   نبند   بهره ام 
به   گفت  اندر  احسنت شان  زهره ام 
سر    بدره های   کهن    بسته     شد 
وزان   بند   روشن   دلم   خسته   شد 
ازین        نامور       نامداران       شهر 
علی   دیلمی    بود   کو  راست      بر 
که    همواره   کارش   بخوبی      روان 
بنزد        بزرگان               روشن روان 
حسین    قطیب    است    از    آزادگان 
که   از   من   نخواهد     سخن   رایگان 
ازویم    خور  و  پوشش   و  سیم و   زر 
وزو     یافتم     جنبش  و  پای    و    پر 
نیم     آگه     از   اصل   و   فرع   خراج 
همی     غلتم     اندر     میان     دواج 
جهاندار    اگر    نیستی     تنگ دست 
مرا    بر   سحرگاه    بودی     نشست 
چو    سال      اندر     آمد     بهفتادیک 
همی    زیر   بیت    اندر     آرم     فلک 
همی       گاه      محمود     آباد     باد 
سرش  سبز    باد   و  دلش   شاد  باد 
چنانش   ستایم    که    اندر       جهان 
سخن     باشد   از   آشکار   و     نهان 
مرا      از      بزرگان      ستایش    بود 
ستایش     ورا      در      فزایش    بود 
که    جاوید   باد   آن    خردمند     مرد 
همیشه    بکام    دلش     کار      کرد 
همش رای و  هم دانش  و  هم نسب 
چراغ        عجم        آفتاب        عرب 
سرآمد       کنون      قصه        یزدگرد 
بماه     سفندار       مد   روز         ارد 
زهجرت     شده    پنج   هشتاد     بار 
بنام            جهانداور              کردگار 
چو     این     نامور     تامه   آمد    ببن 
ز    من  روی    کشور   شود  پرسخن 
ازآن    پس    نمیرم    که  من  زنده ام 
که     تخم    سخن    من    پراکنده ام 
هرآن کس  که  دارد  هش و رای    دین 
پس   از   مرگ  بر   من    کند     آفرین
 
 

 




شاهنامه فردوسی بزرگ و فرازی از آن

۵۵۲ بازديد
کنون ای خردمند    روشن   روان     بجز نام  یزدان    مگردان   زبان
که اویست برنیک و   بد رهنمای      وزوست گردون  گردان   بجای
همی   بگذرد بر   تو     ایام   تو      سرایی  جزین  باشد   آرام تو
چوباشی بدین گفته هم داستان     که دهقان همی گویدازباستان 
از آن  پس خبرشدبه خاقان چین      که شدکشته کاموس بردشت کین 
کشانی و  شگنی و گردان  بلخ      ز کاموس شان تیره شدروزوتلخ 
همه  یک  به  دیگر نهادند  روی      که  این پر  هنر  مرد پرخاشجوی 
چه مر دست واین مردرانام چیست        هم آورد او در جهان مرد کیست
چنین گفت هومان به پیران شیر     که امروز  شد جانم از رزم  سیر 

فردوسی و آغاز شاهنامه

۵۲۶ بازديد
به   نام   خداوند  جان  و  خرد              کزین  برتر  اندیشه  برنگذرت
خداوند   نام  و  خداوند   جای               خداوند    روزی ده   رهنمای
خداوند کیوان و  گردان  سپهر               فروزنده  ماه  و  ناهید و  مهر
ز نام و نشان و گمان برترست               نگارنده   برشده    پیکرست
به      بیندگان     آفرینده     را               نبینی   مرنجان   دوبینده  را
نیاید   بدو    نیز    اندیشه  راه              که  او برتر از  نام  و از جایگاه
سخن هرچه زین گوهران بگذرد             نیابد   بدو    راه جان  و  خرد
خرد  گر  سخن  برگزیند  همی             همان  را گزیند که بیند همی
ستودن نداندکس اورا چوهست            میان  بندگی را ببایدت  بست
خردرا و جان را همی سنجداوی           در اندیشه سخته کی گنجداوی
بدین  آلت  رای   و  جان  و زبان           ستود   آفرینده   را   کی   توان
به هستیش بایدکه خستوشوی          ز  گفتار  بی کار   یکسو  شوی
پرستنده  باشی  و  جوینده  راه          به  ژرفی  به فرمانش کردن نگاه
توانا   بود   هر    که    دانا   بود          ز    دانش    دل    پیر    برنا  بود
از این پرده برترسخن گاه نیست         زهستی مراندیشه  را راه نبست 

بوستان سعدی و در عالم تربیت

۵۰۴ بازديد
یکی  ناسزا  گفت  در  وقت  جنگ         گریبان   دریدند   وی را     به  چنگ
قفا خورده عریان و گریان  نشست         جهاندیده ای گفتش ای خودپرست
چو   غنچه گرت بسته بودی  دهن         دریده    ندیدی    چو  گُل    پیرهن
سراسیمه  گوید  سخن  بر  گزاف         چو   طنبو    بی مغز   بسیار   لاف
نبینی که آتش زبان  است و بس؟         به  آبی  توان  کشتنش  در  قفس
اگر  هست  مرد  از  هنر  بهره ور          هنر   خود    بگوید، نه صاحب  هنر
اگر  مُشک  خالص  نداری،  مگوی        ورت هست،خود  فاش گردد به بوی
به سوگندگفتن که زرمغربی است      چه حاجت،مِحَک خودبگویدکه چیست
بگویند  از  این   حرف گیران   هزار       که  سعدی  نه  اهل  است و آمیزگار
روا   باشد    ار    پوستینم    درند       که   طاقت   ندارم   که   مغزم   برند   

فردوسی و گفتار اندر آفرینش عالم

۵۸۸ بازديد
از  آغاز  باید  که  دانی  درست       سرمایه  گوهران  از  نخست  
که  یزدان  زناچیز  چیز     آفرید       بدان  تا  توانائی  آرد      پدید 
سرمایه  گوهران    این    چهار       بر آورده بی رنج و  بی روزگار 
یکی  آتشی  بر  شده  تابناک        میان آب و یاد از بر تیره خاک  
نخستین کهآتش به جنبش دمید     زگرمیش پس آمدخشکی پدید 
وزان  پس   زآرام   سردی   نمود     ز سردی  همان باز تری  فزود 
چو این چار گوهر  به جای  آمدند     ز بهر  سپنجی  سرای  آمدند 
گهرها   یک   اندر   دگر   ساخته     ز  هر  گونه   گردن  برافراخته 
پدیده   آمد    این    گنبد    تیزرو     شگفتی    نماینده        نوبنو  
ابر ده و دو هفت   شد  کدخدای     گرفتند  هر  یک  سزاوار  جای  
درو  بخشش  و دادن  آمد   پدید     ببخشید  دانا  چنانچون  سزید 
فلک ها یک اندر دگر بسته  شد     بجنبید چون  کار  پیوسته  شد 
چو دریاوچون کوه وچون  دشت  وراغ       زمین شد به کردار روشن چراغ 
ببالید    کوه     آبها       بردمید      سر  رستنی  سوی بالا کشید 
زمین  را  بلندی  نبد      جایگاه      یکی  مرکزی  تیره بود  و  سیاه

فردوسی وشعر حماسی دیگر

۵۵۶ بازديد
کنون  ای  خردمند  وصف  خرد        بدین جایگه  گفتن  اندر  خورد  
کنون تا چه داری بیار از    خرد         که گوش نیوشنده زو بر خورد  
خرد  بهتر  از  هرچه  ایزد بداد         ستایش  خرد  را به از راه  داد 
خرد رهنمای و خرد  دلگشای         خرددست گیرد به هردو سرای 
ازو شادمانی وزویت غمیست         وزویت فزونی وزویت  کمیست 
خرد  تیره  و  مرد  روشن روان         نباشد همی شادمان یک زمان 
چه گفت آن خردمند مرد  خرد         که  دانا  ز  گفتار   او   بر  خورد 
کسی کو خرد را ندارد ز پیش         دلش گردد از کرده خویش ریش 
هشیوار   دیوانه    خواند   ورا         همان  خویش  بیگانه  داند  ورا 
ازوئی به هر دو سرای ارجمند        گسسته  خرد پای دارد به  بند 
خردچشم جانست چون بنگری      توبی  چشم  شادان  جهان نسپری 
نخست آفرینش خرد را شناس      نگهبان جانست و  آن سه  پاس 
سه پاس توچشم است وگوش وزبان     کزین سه رسد نیک وبدبی گمان 
خرد را و جان را که یارد  ستود       و  گر من ستایم که  یارد  شنود 
حکیماچوکس نیست گفتن چه سود     ازین پس بگو  کافرینش  چه  بود 
توئی   کرده   کردگار    جهان       ببینی   همی    آشکار   و  نهان 
به گفتار  دانندگان  راه   جوی       به گیتی بپوی و به هر کس بگوی 
زهردانشی چون سخن بشنوی    از   آموختن    یک    زمان نغنوی 
چو  دیدار یابی به شاخ  سخن     بدانی  که  دانش  نیاید  به   بن

سعدی شیرازی

۶۷۸ بازديد

زندگینامه: سعدی شیرازی (۶۹۱ - ۵۸۵ هـ.ق)


شیخ مصلح‌الدین مشرف بن عبدالله مشهور به سعدی شیرازی در حدود سال‌های ۵۷۱ تا ۶۰۶ هجری قمری به دنیا آمد و در حدود سال‌های ۶۹۰ تا ۶۹۵ درگذشته است. درباره نام و نام پدر شاعر و همچنین تاریخ تولد سعدی اختلاف بسیار است.

سعدی در شیراز پا به هستی نهاد و هنوز کودکی بیش نبود که پدرش درگذشت. پس از تحصیل مقدمات علوم از شیراز به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه به تکمیل دانش خود پرداخت.

more

  آرامگاه سعدی شیرازی

وی در نظامیه بغداد که مهمترین مرکز علم و دانش آن زمان به حاسب می‌آمد در درس استادان معروفی چون سهروردیشرکت کرد. سعدی پس از این دوره به حجاز، شام و سوریه رفت و در آخر راهی سفر حج شد.

او در شهرهای شام (سوریه امروزی) به سخنرانی هم می‌پرداخت ولی در همین حال، بر اثر این سفرها به تجربه و دانش خود نیز می‌افزود.

سعدی در روزگار سلطنت اتابک ابوبکر بن سعد به شیراز بازگشت و در همین ایام دو اثر جاودان بوستان و گلستان را آفرید و به نام «اتابک» و پسرش سعد بن ابوبکر کرد.  برخی معتقدند که او لقب سعدی را نیز از همین نام "سعد بن ابوبکر" گرفته است.

در پی از بین رفتن حکومت سلغریان، سعدی بار دیگر از شیراز خارج شد و به بغداد و حجاز رفت. در بازگشت به شیراز، با آن که مورد احترام و تکریم بزرگان فارس بود، بنابر مشهور به خلوت پناه برد و مشغول ریاضت شد.

سعدی، شاعر جهاندیده، جهانگرد و سالک سرزمین‌های دور و غریب بود؛ او خود را با تاجران ادویه و کالا و زئران اماکن مقدس همراه می‌کرد. از پادشاهان حکایت‌ها شنیده و روزگار را با آنان به مدارا می‌گذراند.

سفاکی و سخاوتشان را نیک می‌شناخت و گاه عطایشان را به لقایشان می‌بخشید. با عاشقان و پهلوانات و مدعیان و شیوخ و صوفیان و رندان به جبر و اختیار همنشین می‌شد و خامی روزگار جوانی را به تجربه سفرهای مکرر به پختگی دوران پیری پیوند می‌زد.

سفرهای سعدی تنها جستجوی تنوع، طلب دانش و آگاهی از رسوم و فرهنگ‌های مختلف نبود؛ بلکه هر سفر تجربه‌ای معنوی نیز به شمار می‌آمد.

ره آورد این سفرها برای شاعر، علاوه بر تجارب معنوی و دنیوی، انبوهی از روایت، قصه‌ها و مشاهدات بود که ریشه در واقعیت زندگی داشت؛ چنان که هر حکایت گلستان، پنجره ای رو به زندگی می‌گشاید و گویی هر عبارتش از پس هزاران تجربه و آزمایش به شیوه ای یقینی بیان می شود. گویی، هر حکایت پیش از آن که وابسته به دنیای تخیل و نظر باشد، حاصل دنیای تجارب عملی است.

شاید یکی از مهم‌ترین عوامل دلنشینی پندها و اندرزهای سعدی در میان عوام و خواص، وجه عینی بودن آنهاست. اگرچه لحن کلام و نحوه بیان هنرمندانه آنها نیز سهمی عمده در ماندگاری این نوع از آثارش دارد.

از سویی، بنا بر روایت خود سعدی، خلق آثار جاودانی همچون گلستان و بوستان در چند ماه، بیانگر این نکته است که این شاعر بزرگ از چه گنجینه ی دانایی، توانایی، تجارب اجتماعی و عرفانی و ادبی برخوردار بوده است.

آثار سعدی علاوه بر آن که عصاره و چکیده اندیشه ها و تأملات عرفانی و اجتماعی و تربیتی وی است، آیینه خصایل و خلق و خوی و منش ملتی کهنسال است و از همین رو هیچ وقت شکوه و درخشش خود را از دست نخواهد داد.(همشهری)

حافظ

۱,۱۰۱ بازديد
نامش محمد با شهرت شمس الدین ودر زمره شعرای قرن هشتم، بنا به روایتی در سال 726 هجری بدنیا آمده، ودر سال 791 هجری در سن 65 سالگی دار فانی را وداع کرده، پدرش کمال الدین یا به روایتی بهاء الدین نام داشته است. خواجه در محضر اساتیدی چون قوام الدین عبدالله یا ابو محمد شمس الدین عبدالله و قوام الدین ابواسحاق به تحصیل پرداخته است. او در کلیه فنون ادبی و مسائل فقهی و حکمت و عرفان و اصول مذاهب و تصوف و علوم  و معارف زمان خود تبحَر یافت و نیز حافظ قرآن شد و تخلَص حافظ را در اشعار خود انتخاب کرد. حافظ در اواسط عمر ازدواج کرد و ثمره آن دو فرزند یکی بنام شاه نعمان که در سفر هندوستان بدرود زندگی گفت و دیگری در سنین کودکی در شیراز درگذشت که در اشعار حافظ اشاراتی به این دو مصیبت شده است. همسر حافظ بیش از او از دنیا رفته بوده است. حافظ در شیراز بسبب جدال زعمای قوم بر حکمرانی از نظر شهرت و موقعیت ممتاز علمی و ادبی که داشت خواه ناخواه بجرگه های سیاسی و مناقشات زمامداران وقت کشانده می شد کما اینکه درباره آنان از قبیل شاه ابواسحاق، امیرمبارزالدین، شاه شجاع، شاه یحیی، خوجه قوام الدین، شاه منصور، شاه محمود در اشعار خود اشاراتی کرده است. از مسافرت های حافظ سفر به یزد و سفر به هندوستان و سفر به اصفهان را می توان نام برد. و اکنون تربت پاکش در شهر شیراز قرار دارد.

غزل های حافظ

۵۳۲ بازديد
اگر  آن  ترک  شیرازی  بدست  آرد  دل  ما    را  
بخال   هندویش  بخشم  سمرقند  و  بخارا   را  
بده ساقی می باقی که درجنت نخواهی یافت 
کنار    آب   رکناباد   و   گل   گشت   مصلا   را 
فغان کین لولیان شوخ شیرین کار  شهر آشوب 
چنان  بردند  صبر از دل که ترکان خوان یغما  را 
ز عشق ناتمام  ما جمال  یار  مستغنی  است 
بآب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا  را  
حدیث از مطرب دمی گو  و  راز  دهر کمتر  جو 
که کس نگشود و نگشاید بحکمت این معما را 
من ازآن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم 
که  عشق از  پرده  عصمت  برون آرد زلیخا  را 
بدم  گفتی  و  خرسندم  عفاف الله نکو گفتی 
جواب  تلخ  می  زیبد  لب  لعل  شکر  خا   را  
نصیحت گوش کن جانا که از جان دو ستردارند 
جوانان    سعادتمند    پند    پیر    دانا       را  
غزل گفتی ودرسفتی بیا وخوش بخوان حافظ 
که  بر  نظم  تو  افشاند  فلک  عقد    ثریا  را

زمزمه های حافظ

۵۳۵ بازديد
الا   یا  ایها    الساقی  ادر   کاساً  و   ناولها 
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشگلها 
ببوی   نافه    کاخر   صبا  زان  طرً    بگشاید 
ز تاب  زلف  مشگینش چه خون افتاد در دلها 
به می سجٌاده رنگین کن گرت پیر مغان  گوید 
که  سالک  بیخبر   نبود ز راه و  رسم  منزلها 
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون  هردم 
جرس  فریاد   میدارد   که   بربندید   محملها 
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین  هائل 
کجا   دانند    حال   ما   سبکباران   ساحلها 
همه کارم  زخود کامی ببدنامی کشید  آری 
نهان کی ماند آن رازی  کزان سازند محفلها 
حضوری گرهمی خواهی ازوغائب مشوحافظ  
متی  ماتلق  من  تهوی دع  الدنیا   و اهملها