دریاچه گهر لرستان (ادامه مطلب)

گهر از دو بخش تشکیل شده است که شامل گهر بزرگ (کله گهر) و گهر کوچک (کره گهر) می‌شود. گهر بزرگ حدود ۱۷۰۰ طول، بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر (حدود ۸۵ هکتار وسعت) است و عمق آن در ژرف‌ترین نقطه به ۳۰ متر هم می‌رسد.

این دریاچه، آبی شفاف و کریستالی دارد به گونه‌ای که 

در نقاط کم عمق (۴ متر) می‌توان ماهیان کف دریاچه را به خوبی مشاهده کرد. خود دریاچه بزرگ به دو بخش ساحلی ماسه‌ای و صخره‌ای تقسیم می‌شود. بخش‌های ساحلی در غرب و شرق دریاچه قرار دارند که برای شنا کردن مناسب هستند.

آب دریاچه بزرگ به وسیله‌ی چشمه‌های کوهستانی تامین می‌شود. سرچشمه‌ی آب دریاچه‌ی کوچک نیز از رودخانه‌ی تاپله نشات می‌گیرد. دریاچه آب شیرین و دائمی گهر در سمت غربی رشته اشترانکوه و در جنوب تنگه تاپاله و گردنه پنبه کال و جناح شمال شرقی کوه سرسبز، در یک منطقه عمومی حفاظت شده واقع شده‌اند.

ارتفاع این منطقه از سطح دریا ۲۳۶۰ متر است. زمین شناسان احتمال می‌دهند که دریاچه گهر بر اثر وقوع یک زمین لرزه عظیم به وجود آمده‌اند چرا که بر روی گسل اصلی زاگرس قرار دارند.

یکی از ویژگی‌های طبیعت اطراف دریاچه، پوششی از درختان بلوط، ید، بادام، پسته وحشی، گلابی وحشی، چنار، نارون، بلوط مازو، گردو، انجیر، زبان گنجشک، سیب، زالزالک، ارژن، کنار کهور، انار، گز و موی وحشی در ترکیب با گل‌های لاله واژگون، شقایق، زنبق، لاله وحشی تاج خروسی و اختر است که دریاچه بخشی از زیبایی خود را مدیون همین پوشش گیاهی است.

این دریاچه همچنین زیستگاهی غنی دارد که شامل انواع مارماهی، لاک پشت، قورباغه و ماهی قزل آلای رنگین کمان و خال قرمز می‌شود. طبیعت کوهستانی منطقه حفاظت شده‌ی اشترانکوه نیز مثال زدنی است و شامل حیوانات متنوع از جمله بز، قوچ، آهو، کل، پلنگ، گرگ، گراز، خرس قهوه‌ای،کفتار، روباه، شغال، خرگوش و انواع پرندگان مانند عقاب، کبک، شاهین و تیهو می‌شود.

در سال ۱۸۹۰ میلادی، زنی انگلیسی به نام ایزابلالوسی بیشوپ به مدت ۳ ماه در این نواحی به تحقیق پرداخت و حدود ۱۰۰۰ کیلومتر پیاده‌روی کرد. وی گهر را به نام دریاچه‌ی ایران معرفی کرد.

بنابراین امروزه برخی از گردشگران خارجی از آن به همین عنوان نام می‌برند. با این وجود زمین شناسی اتریشی به نام آ-رودلر در سال ۱۸۸۸ برای اولین بار به معرفی دریاچه گهر پرداخت و نام خود را به عنوان کاشف دریاچه ثبت کرد. سالانه حدود هفتاد هزار گردشگر از دریاچه دیدن می‌کند که همین موضوع تا حدودی زیستگاه این ناحیه را در معرض خطر قرار می‌دهد. در گذشته به دلیل دسترسی سخت به دریاچه این مکان یکی از بکرترین نقاط ایران به شمار می‌رفت.