حافظ

زیبایی در سخن گفتن باید از آغاز تولد سر لوحه زندگی تمام بشریت قرار گیرد.

حافظ

۱,۱۲۲ بازديد
نامش محمد با شهرت شمس الدین ودر زمره شعرای قرن هشتم، بنا به روایتی در سال 726 هجری بدنیا آمده، ودر سال 791 هجری در سن 65 سالگی دار فانی را وداع کرده، پدرش کمال الدین یا به روایتی بهاء الدین نام داشته است. خواجه در محضر اساتیدی چون قوام الدین عبدالله یا ابو محمد شمس الدین عبدالله و قوام الدین ابواسحاق به تحصیل پرداخته است. او در کلیه فنون ادبی و مسائل فقهی و حکمت و عرفان و اصول مذاهب و تصوف و علوم  و معارف زمان خود تبحَر یافت و نیز حافظ قرآن شد و تخلَص حافظ را در اشعار خود انتخاب کرد. حافظ در اواسط عمر ازدواج کرد و ثمره آن دو فرزند یکی بنام شاه نعمان که در سفر هندوستان بدرود زندگی گفت و دیگری در سنین کودکی در شیراز درگذشت که در اشعار حافظ اشاراتی به این دو مصیبت شده است. همسر حافظ بیش از او از دنیا رفته بوده است. حافظ در شیراز بسبب جدال زعمای قوم بر حکمرانی از نظر شهرت و موقعیت ممتاز علمی و ادبی که داشت خواه ناخواه بجرگه های سیاسی و مناقشات زمامداران وقت کشانده می شد کما اینکه درباره آنان از قبیل شاه ابواسحاق، امیرمبارزالدین، شاه شجاع، شاه یحیی، خوجه قوام الدین، شاه منصور، شاه محمود در اشعار خود اشاراتی کرده است. از مسافرت های حافظ سفر به یزد و سفر به هندوستان و سفر به اصفهان را می توان نام برد. و اکنون تربت پاکش در شهر شیراز قرار دارد.