بیماری هپاتیت از آن دسته بیماری‌های ویروسی است که اگر پیشگیری یا درمان نشود می‌تواند پرخطر باشد.

هپاتیت بیماری است که با التهاب کبد مرتبط است و اغلب به دلیل عفونت‌های ویروسی ایجاد می‌شود. هپاتیت دارای 5 نوع اصلیD ،C ،B ،A و E است که طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌، رایج‌ترین آنها هپاتیت B ،A و C هستند.

علائم هپاتیت

طبق اعلام موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، برخی از بیماران، هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند اما به طور کلی هپاتیت دارای علائمی از جمله زردی (زرد شدن پوست و چشم)، درد شکم، بی اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ، اسهال و تب است.

علل ایجاد بیماری هپاتیت

هپاتیت اغلب به دلیل مصرف مواد مخدر، الکل، مواد سمی، عفونت باکتریایی، ویروس‌ها، انگل‌ها و بیماری خود ایمنی به وجود می‌آید که شایع‌ترین علت آن ویروس‌ها هستند.

با توجه به اعلام CDC، هپاتیت C از طریق تماس با خون فرد آلوده منتقل می‌شود. به طور معمول این تماس‌ها زمانی رخ می‌دهند که افراد از سوزن‌های مشترکی برای تزریق دارو استفاده کنند.

روش تشخیص بیماری

هنگامی که فرد علائمی مانند زردی و خستگی را تجربه کند دچار عفونت حاد کبدی شده است و آزمایش‌های خون برای تعیین مقدار ویروس و همچنین آنتی بادی موجود در بدن او مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

پیشگیری از هپاتیت

طبق اعلام CDC، واکسیناسیون نوع A این بیماری در دهه 1990 میلادی در بسیاری از نقاط ایالات متحده آمریکا اجرا شد، به طور قابل توجهی و تا حدود 95 درصد موارد جدید بیماری هپاتیت A را در طول سال‌های 1995 تا 2010 میلادی کاهش داد.

به گفته سازمان بهداشت جهانی، واکسیناسیون نوع B نیز در دسترس بوده و حدود 95 درصد در جلوگیری از عفونت‌‌های ویروسی و عواقب مزمن آن موثر بوده است.

همچنین نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به نوع B برای پیشگیری از عفونت، باید در مدت 12 ساعت پس از تولد ایمن گلوبولین هپاتیت B و واکسن نوع B بیماری را دریافت کنند.
منبع:تابناک باتو