فردوسی و آغاز شاهنامه

به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرت
خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیوان و گردان سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر
ز نام و نشان و گمان برترست نگارنده برشده پیکرست
به بیندگان آفرینده را نبینی مرنجان دوبینده را
نیاید بدو نیز اندیشه راه که او برتر از نام و از جایگاه
سخن هرچه زین گوهران بگذرد نیابد بدو راه جان و خرد
خرد گر سخن برگزیند همی همان را گزیند که بیند همی
ستودن نداندکس اورا چوهست میان بندگی را ببایدت بست
خردرا و جان را همی سنجداوی در اندیشه سخته کی گنجداوی
بدین آلت رای و جان و زبان ستود آفرینده را کی توان
به هستیش بایدکه خستوشوی ز گفتار بی کار یکسو شوی
پرستنده باشی و جوینده راه به ژرفی به فرمانش کردن نگاه
توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود
از این پرده برترسخن گاه نیست زهستی مراندیشه را راه نبست

برچسب ها: فردوسی و آغاز شاهنامه,