زمزمه های حافظ

الا یا ایها الساقی ادر کاساً و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشگلها
ببوی نافه کاخر صبا زان طرً بگشاید
ز تاب زلف مشگینش چه خون افتاد در دلها
به می سجٌاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بیخبر نبود ز راه و رسم منزلها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم
جرس فریاد میدارد که بربندید محملها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها
همه کارم زخود کامی ببدنامی کشید آری
نهان کی ماند آن رازی کزان سازند محفلها
حضوری گرهمی خواهی ازوغائب مشوحافظ
متی ماتلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

برچسب ها: زمزمه های حافط,