خنده دیوانه

زکریای رازی با عده ای از شاگردانش در راهی می رفت که دیوانه ای به او برخورد و به هیچ کس جز او نگاه نکرد و به او خندید. رازی شتابان به خانه رفت و جوشانده افتیمون( که آن را داروی جنون می دانسته اند) خورد. وقتی شاگردانش دلیل این کار را پرسیدند، گفت: «به دلیل خنده آن دیوانه. چون اگر او پاره ای از دیوانگی اش را در من نمی دید و احساس اشنایی نمی کرد، به من نمی خندید».

برچسب ها: خنده دیوانه,